تومور مقاربتی قابل انتقال (TVT) یک سرطان قابل انتقال در سگ است که معمولاً از طریق تماس مستقیم با تومور در طول جفت گیری پخش می‌شود. سگ های مبتلا به این تومور توده های دردناکی دارند که از فرج یا آلت تناسلی بیرون زده است. گاهی اوقات اگر سگ تومور سگ دیگری را بو کند یا لیس بزند، این تومور روی بینی، دهان، چشم ها یا پوست دیده می‌شود. اگر سگ شما درد دارد یا نمی‌تواند لیسیدن تومور را متوقف کند، ممکن است مراقبت‌های تسکینی فوری نیاز داشته باشد.
علائم TVT در سگ ها
تومورهای روی اندام تناسلی ممکن است علائم زیر را داشته باشند:
- رنگ خاکستری یا صورتی مایل به خاکستری
- هنگام لمس به راحتی خونریزی کند
- ظاهری شبیه گل کلم
- بافت سفت اما شکننده (ممکن است به راحتی خونریزی کند یا پاره شود)
- خونریزی از اندام تناسلی
- لیسیدن اندام تناسلی
- تورم اندام تناسلی
هنگامی که تومورها روی دهان یا بینی هستند، علاوه بر توده های گرهی، ممکن است شاهد علایم زیر هم باشید:
- خونریزی از بینی (اپیستاکسی)
- عطسه کردن
- بوی بد دهان
- آب دهان بیش از حد
- از دست دادن دندان
- زخم روی لثه یا کام
روی پوست، این گره ها اغلب زخم های باز ایجاد می‌کنند و غدد لنفاوی مجاورشان ممکن است بزرگ شوند.
علل TVT در سگ ها
تومور مقاربتی قابل انتقال در سگ ها معمولاً در طول جفت گیری منتقل می‌شود. در حالی که دیدن توده ها در اندام تناسلی خارجی معمول است، می‌تواند بر اندام تناسلی داخلی نیز تأثیر بگذارد. در صورت وجود خراشیدگی در سطح مخاطی اندام تناسلی، سرطان بین حیوانات راحت تر منتقل می‌شود.
توجه:TVT همچنین می‌تواند در سایر قسمت های بدن از طریق رفتارهای اجتماعی مانند لیسیدن یا استشمام تومور سگ دیگر ایجاد شود.
در حال حاضر، مشخص نیست که TVT از چه نوع سلولی منشا می‌گیرد. سلول های سرطانی TVT کروموزوم کمتری دارند (حدود 59) در مقایسه با سلول های طبیعی سگ که دارای 78 کروموزوم هستند. گمان می رود که این بیماری برای اولین بار هزاران سال پیش در گرگ ها یا سگ های وحشی ایجاد شده است.
هیچ نژادی از این بیماری مصون نیست. سگ های ولگرد جوان، فعال از نظر جنسی، بیشتر در معرض ابتلا هستند TVT هر دو جنس را تحت تأثیر قرار می دهد اما در سگ های ماده شیوع بیشتری دارد.
تشخیص TVT در سگ ها
دامپزشک با فشار دادن یک لام روی تومور یا قرار دادن یک سوزن در تومور برای آسپیراسیون برخی از سلول‌ها و سپس بررسی سلول‌ها در زیر میکروسکوپ، نمونه‌ای تشخیصی تهیه می‌کند.
تشخیص با ارسال نمونه کوچکی از تومور به آزمایشگاه مرجع برای بررسی زیر میکروسکوپ ادامه می‌یابد. گرفتن نمونه بیوپسی نیاز به آرامبخشی دارد و معمولاً یک روش جراحی جزئی است. در آزمایشگاه، ممکن است یک روش رنگ‌آمیزی به نام ایمونوهیستوشیمی روی نمونه‌های تومور انجام شود تا میزان تهاجمی بودن تومور مشخص شود.
در TVT، متاستاز (گسترش به سایر قسمت های بدن) معمولاً رخ نمی‌دهد. در موارد مشکوک، دامپزشک ممکن است از غدد لنفاوی نمونه برداری کند، عکسبرداری با اشعه ایکس از قفسه سینه انجام دهد و سونوگرافی شکم تجویز کند.
توجه: TVTرا می‌توان در سراسر جهان یافت اما در محیط‌های شهری گرمسیری و نیمه گرمسیری رایج‌تر است.
درمان TVT در سگ ها
در صورتی که جرم کوچک (قطر کمتر از 2 سانتی متر) و در محلی قابل دسترس باشد، گزینه برداشتن جرم با جراحی مطرح است. جراحی معمولاً بر روی تومورهایی که بزرگ هستند و بر اندام تناسلی داخلی و/یا سایر نواحی مانند داخل بینی تأثیر می‌گذارند قابل انجام نیست.
برای تومورهای منفرد، تزریق داروی شیمی درمانی وین کریستین به تومور برای یک تا چهار نوبت، و همچنین اینترلوکین-2 (ترکیبی که واسطه فعل و انفعالات بین گلبول های سفید خون است) معمولاً کاملاً مؤثر است. یک چرخه درمانی اغلب کافی است.
اگر سگ شواهدی از TVT متاستاتیک داشته باشد (جایی که تومور به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است) یا دارای تومورهای متعدد باشد، درمان انتخابی شیمی درمانی وین کریستین داخل وریدی است که یک بار در هفته به مدت حداکثر شش هفته انجام می‌شود. سگ شما باید تحت نظر باشد تا اطمینان حاصل شود که شیمی درمانی را تحمل می‌کند (ممکن است این روش با کاهش تعداد گلبول های سفید بر سیستم ایمنی بدن او تأثیر بگذارد).
پیش آگهی و مدیریت TVT در سگ ها
صرف نظر از اینکه تومور در کجا قرار دارد یا اینکه متاستاز داده است یا خیر پیش آگهی TVT در سگ های سالم خوب است. تومورهای بسیار تهاجمی می‌توانند کشنده باشند، به خصوص اگر درمان نشوند.
سرپرستان حیوان خانگی باید بدانند که سگ آنها پس از درمان اولیه TVT می‌تواند دوباره بهTVT مبتلا شود. برای کاهش احتمال انتشار این تومور، سرپرستان سگ باید از تماس بین حیوانات خانگی خود و سگ های بی سرپرست جلوگیری کنند. عقیم سازی سگ ها هم خطر گسترش سرطان را کاهش می‌دهد.
اگر سگ شما مبتلا به TVT است، اجازه ندهید تا زمانی که درمان نشده است، با سگ های دیگر تماس داشته باشد.
بدون جراحی یا مداخله پزشکی، بیشتر سگ ها بیمار باقی می‌مانند و این تومورها ممکن است به درمان مقاوم شوند و تومور به سگ‌های بیشتری منتقل شود.
این تومورها برای سگ شما ناراحت کننده هستند. توده ها اغلب دچار زخم و خونریزی می‌شوند و حیوان ممکن است بخواهد آنها را بلیسد. برخی از حیوانات خانگی برای کمک به کاهش درد و التهاب ممکن است به داروهای ضد التهابی مانند کارپروفن نیاز داشته باشند.
همچنین ممکن است لازم باشد برایشان یک گردنبند الیزابت ببندید تا آنها را از لیسیدن ناحیه دور نگه دارد. تومور همچنین ممکن است باعث عفونت و مشکلات مجاری ادراری در سگ شود. اگر علایم مشکوکی دیدید و شک داشتید که سگتان از TVT رنج می‌برد یا خیر با شماره‌های مندرج در سایت تماس بگیرید تا توسط همکاران ما در بیمارستان دامپزشکی مرکزی راهنمایی شوید.
پرسش‌های متداول TVT در سگ ها
آیا TVT در سگ ها قابل درمان است؟
بله، TVT قابل درمان است. جراحی یک گزینه برای تومورهای کوچک قابل دسترسی است که گسترش نیافته‌اند. سایر TVT ها اغلب تنها با شیمی درمانی یا پرتودرمانی درمان می‌شوند، اگرچه ممکن است چندین جلسه درمانی لازم باشد.
آیا سگ ها می توانند TVT را به انسان منتقل کنند؟
خیر، TVT به انسان سرایت نمی‌کند. با این حال، در هنگام لمس تومور، باید دستکش بپوشید.
سگ چقدر می تواند با TVT زندگی کند؟
اکثر سگ‌های مبتلا به TVT که در مراحل اولیه بیماری تحت درمان قرار می‌گیرند، طول عمری طبیعی خواهند داشت. سگ‌هایی که بیش از یک سال تومور دارند ممکن است نسبت به درمان مقاوم‌تر شوند و کیفیت زندگی‌شان محدود شود.
منبع: petmd.com
